Yazı Prof. Dr. İrfan Türetgen Fotoğraf Marion Dupeyrat
Şile yolu üzerinde, Yeşilvadi – Ömerli arasında bulunan gözlemecilerde güzel bir kahvaltı ile başlıyoruz günümüze. Bisikletçilerin en çok tercih ettiği besin kaynaklarından biri olan yumurtalarımızı damak tadımıza uygun şekilde sipariş edip çaylarımız yudumlarken bir yandan da sıcak havada elimizin sıkça gideceği mataralarımızı dolduruyoruz.
Rotamızda genelde kısa olmak üzere bolca iniş çıkışlar olduğunu bildiğimizden karnımızı fazla şişirmeden ana yoldan hemen Kömürlük tabelasıyla gidonu sakin yollara çeviriyoruz. Baraj gölünü besleyen dereler ve çaylardan dolayı alabildiğince yeşil çevrede, trafik akışının yoğun olmadığı yollarda sağlı sollu kıvrılıyoruz.
Rotamızın sizlere tanıttığımız 60km uzunluğundaki kısmında 800 metre irtifa kazancı bulunuyor. Çok uzun rampaların bulunmadığı parkurda düzlük de fazla bulunmuyor, sürekli kısa kısa inip çıkıyoruz.
Parkur profili adeta bir testere kıvamında. Trafiğe açık bir sürüş olduğunu unutmayıp güvenliğinizi her an ön planda tutup çukur, kasis, keskin virajlar için yanınızdakilere sesli olarak ve elinizle tehlikenin olduğu tarafı işaret etmeyi ihmal etmeyin. Özellikle sakin yollarda araç şoförleri yolu boş varsayıp virajları oldukça geniş aldıklarından yolun sağından ayrılmamaya gayret ediyoruz.
Parkurun sakinliğini yol kenarında gördüğümüz çok sayıda kaplumbağalardan tahmin etmek zor değil. Ayrıca sürüş boyunca kiminizin korkulu rüyası olan ve korktukları için bisikletlilere havlayan köpeklere denk gelmedik.
Yeterince ısınmak için Kömürlük, Kervansaray ve Bıçkıdere köylerinden yumuşak dişlileri yüksek kadansla çevirerek geçiyoruz. Sıklıkla şehir içinde antrenman yapan bizler için temiz bir hava ve huzur dolu yollarda sürmek gerçekten inanılmaz geliyor. Bu noktadan sonra oldukça uzun bir süre yerleşim yeri olmayacak.
Asfalt kalitesi çok yüksek olmasa da çukur ve yamalardan kaçmak için yeterince alan buluyoruz kendimize. Bıçkıdere çıkışından sonra F1 pisti tabelasını görüp sol yola girdiğimizde 100 metre kadar bir yolun toprak ve taşlı olduğunu gördük. Neyse ki hepsi o kadardı. Rotanın bu kısmında Kocaeli il sınırına oldukça yakın geçiyoruz.
Starttan 12km sonra ortalama eğimi %10, maksimum eğimi %18 ve uzunluğu 2km olan tırmanış beliriyor karşımızda. Yokuşu her zaman kullandığımızdan daha sert bir dişli ile ortalama 50 kadans ile çıkarak kuvvet çalışması yapmayı tercih ediyoruz.
Gidondan oldukça fazla güç almaya çalışırken gövdemizi her ne kadar sabit tutmaya çalışsak da sağa sola epey bir salınıyoruz. Güç kazandıkça bu salınım zaman içinde azalacaktır. Zirveden sonra 10km boyunca arada ufak tırmanışlar olsa da inişler çoğunlukta. Nabzımız düşerken bacaklar da toparlanıyor. Artık Göçbeyli içindeyiz.
Köyü geride bırakırken karşımıza 3km uzunluğunda bir tırmanış daha geliyor. Performans artırma konusunda en kıymetli aksiyonlar kısa ama hızlı sürüşün vücuda yaptığı uyarıdır.
Bisiklet antrenmanlarında adı geçen “interval” teriminin karşılığı da budur zaten. Siz o an maksimum nabız veya güç değerine ulaştığınızda vücudunuza “daha da ileri gitmelisin” mesajını veriyorsunuz en sade anlatımla. Siz limitlerinizi zorlamadıkça aerobik ve anaerobik eşikleriniz de yerinden çok fazla kıpırdamayacaktır. Şimdi önümüzdeki yokuşta bu bilgiyi hayata geçirelim.
Yokuşun yarısında tükenmemek için eşik altı bir nabız veya güç değerinde başlayıp, ilk yarısına geldiğinizde temponuzu artırıp zirveye tam güç eforla ulaşırsanız yapmış olduğunuz tırmanıştan en büyük kazancı sağlamış olursunuz. Artık soluklanma zamanı, buradan sahil yoluna kadar inişlerde süzülmeye başlıyoruz.
Formula 1 pistinin yanından geçiyoruz. Eğer kendinizi dinç hissediyorsanız yolun sahile kadar olan düz kesimlerinde mini sprintler deneyebilirsiniz.
Özellikle yanınızda beraber bisiklet sürdüğünüz birileri varsa uzakta bir köprü, direk veya tabelayı hedef koyup sprint finişi yapabilirsiniz. Tabi bu tip aksiyonlar için birinciliğe mini bir ödül de koyabilirsiniz. Sürüş sonrası bir fincan kahve ve çörek için motivasyon tavan yapabilir. İçinizdeki canavarı uyandırın.
