Portekiz kırsalındaki okaliptüs ağaçları arasında kurulmuş bir fabrikanın içinde, işçiler dikkatlice ince yapışkan karbon fiber şeritler kesip bunları kalıplara bastırıyor ki bu çok yavaş ilerleyen zahmetli bir iş.
Ancak her bir kalıp 200 santigrat derecede ısıtılmış bir fırında pişirildikten sonra, ortaya inanılmaz derecede hafif bir bisiklet kadrosu çıkıyor. Bu kadrolar yaklaşık 7.000 dolara satılıp, Portekiz’in Avrupa’nın en büyük bisiklet üreticisi ülke olma yolunda hızlanmasına destek sağlıyor.
Koronavirüs pandemisi nedeniyle bisiklete olan talep dünya çapında oldukça artış gösterdi. Uzun karantinalardan sonra formda kalmak veya işe giderken kalabalık tren ve otobüslerden kaçınmak için artık daha fazla insan pedal çevirmeye karar verdi. Bisiklete binmenin iklim açısından faydalarının farkına varan politikacılar, Paris, Berlin, Lizbon ve Barselona, İspanya gibi şehirlere daha fazla bisiklet yolu eklemeye başladılar.
Ve bu durum yoğun bir üretici kitlesine ev sahipliği yapan kuzey Portekiz için bir nimete dönüşmüş gibi gözüküyor. Ülkede yaklaşık 60 şirket, gidon, fren balatası ve kask gibi bisiklet parçaları ve aksesuarları üretiyor.
10 milyon nüfuslu ülke Avrupa Birliği kapsamında üretilen bisikletlerinin neredeyse dörtte birini Portekiz üretiyor. Bir bisiklet endüstrisi grubu olan Abimota’ya göre, bisiklet endüstrisi Portekiz’in en hızlı büyüyen işverenlerinden birine dönüştü ve iş gücü son beş yılda yüzde 65 artarak 7.800 çalışana ulaştı.
Bu büyüme kısmen, düşük maliyetli Çin yapımı bisikletlerin Avrupa Birliği’ne girmesini engelleyen ticaret yasalarının bir sonucu olarak ortaya çıktı. Yerli bisiklet şirketleri, diğer üreticiler kapandığında veya daha ucuz işgücü arayışı içinde başka yerlere taşındığında, geride kalan kalifiye işçileri işe aldı.
Ancak talep arttıkça, bisiklet üreticileri diğer birçok endüstriye de zarar veren aynı tedarik zinciri sorunlarıyla karşılaştılar ve Asya’dan gelen parçalar eksik olduğu için üretimi durdurdular. Bu durum, Avrupa’nın karbon fiber bisiklet kadroları üreten ilk fabrikası da dahil olmak üzere, bölgeye ek yatırımlar yapılması konusunda teşvik ortamı yarattı.
Fabrika sahibi Carbon Team’in genel müdürü Emre Özgüneş, “Pandemiden bir ders çıkarmamız gerekirse, bu da üretiminize daha yakın olmanız gerektiğidir.” dedi. “Çünkü her yer kapanırsa, muhtemelen kadroları almak için hala Portekiz’e gidebilirsiniz, ama Çin’e gidemezsiniz.”
Üç Portekizli şirketin, Almanya ve Tayvan’dan iki ortağın ortak girişimi olan şirket, başlangıçta yılda 25.000 bisiklet kadrosu üretmeyi planlıyor, fakat aslında bu miktarı ikiye katlayacak bir alana sahip. 8,4 milyon euro’luk inşaat maliyetinin yaklaşık yüzde 30’u Avrupa Birliği’nin ödenekleri tarafından karşılandı. Özgüneş, şimdiye kadar Avrupa’da satılan neredeyse tüm karbon kadroların Asya’dan ithal edildiğini ve yalnızca birkaçının daha küçük Avrupa atölyelerinde yapıldığını söyledi.
Portekiz’in bisiklet endüstrisindeki şirketler, üretimi desteklemek ve Avrupa’nın Asya’dan ithalata bağımlılığını azaltmak için mücadele ediyor. Polisport’un CEO’su ve sahibi Pedro Araújo, “Sanırım bu pandemi, Avrupa’da üretim yapabilmenin büyük bir avantaj olduğunu herkese açıkça gösterdi.” dedi.
Kaynak: New York Times
E-Posta bültenimize abone olun, en son haber ve röpörtajlardan ilk sizin haberiniz olsun!
