SPOON IZOARD RR

Yazı Peter Stuart

Spoon’un internet adresine göre, “Bir bisiklet ne kadar iyi sürüş performansı gösterirse göstersin, radikal bir görünüme sahip olmadıkça harika değildir.” Biz “radikal” sözcüğünü kullanmayacağız ama bu bisiklete bir bakış atmak, Spoon’un dediklerini ispatlıyor. Işığın geliş açısına göre değişen pembe ve altın rengi parlak kadro boyası sayesinde Spoon Izoard, dekoratif bir heykel gibi görünüyor. Buna karşılık stilin arkasında bir içerik var.

Spoon’un kurucusu Andy Carr çelik kadro tasarım işini geleneksel olmayan bir yaklaşımla ele almış. “United Bicycle Institute ve Bicycle Academy’de çelik kadro tasarımı konusunda eğitimlerde bulundum” diyor bize. “Lehimde fena değildim ama bunu gerçekten zorlu buluyordum çünkü sol elimde titreme vardı. Bu nedenle ticari olarak istediğim standartlarda bir kadro üretemeyeceğimi anlamam uzun zaman almadı” diyor Carr samimice.

“Kadro yapımı konusundaki tecrübelerime karşın atölyeden çıkıp pür dikkat bisiklet üretim piyasasını takip ettim ve bir tedarikçinin nelere dikkat etmesi gerektiğini düşünmeye başladım.” Arayış Carr’ı tarihi zanaatkar çelik bisiklet üretiminin evi İtalya’ya kadar götürmüş.

“İnandığımız üretimi yapabilmek için ihtiyacımız olan tüm tedarikçi zincirimiz İtalya’nın kuzeyinde” diyor Carr.

İtalya malzemelerin yer aldığı lokasyon, ama markanın müşterileri Britanya merkezli. Bath merkezli bikefitçi Torke Cycling ile çalışan Carr, tasarım ve uygunluk konusunda müşterileriyle birlikte hareket ediyor. Geometri ve diğer spesifik detaylar bir kere çizildiğinde, esas üretim aşamalarının başlaması için tüm veriler İtalya’ya gönderiliyor. Şaşırtıcı olmayacak şekilde, markanın çelik tercihi İtalya merkezli Columbus boruları ve Carr kadrolarında Life Spirit ve HSS çeliğin bir karışımını kullanıyor.

Carr “Çelik değişti, hem sahip olduğu algısı hem de performansı” diyor. “Karbon kullanarak ve geniş modern profil borularla direkt, kusursuz ve sert bir maşa tasarlamak mümkün.”

Bunu akılda tutarak, Izoard kesinlikle geleneksel bir çelik at değil, hatta Carr’ın görüşüne göre o, agresif bir yarış makinesi. Neredeyse sanat eseri yahut ihtişamlı bir elmas gibi görünen bir bisiklet için vadettiği performans onun sadece bir günlük bisiklet olmadığını ispatlaması açısından hayati.

Sert ve hızlı kurallar

İlk test sürüşümden önce Carr, – benim umursamazca kulak arkası ettiğim, Spin Industries Kopenberg jantları normalden daha düşük bir basınçla sürmem tavsiyesinde bulunuyor. Sonuç olarak Izoard’daki ilk test sürüşünde dişlerim birbirine vuruyor. Söz konusu performans çelik olduğunda yumuşak ve bağışlayıcı bir sürüş bekleyemezsiniz, çünkü Condor Super Acciaio ve Genesis Volare ile ilişkilendirilen metal geleneksel olarak çeliğin ne denli sert olabileceğinin sağlam bir kanıtıdır.

Şükürler olsun ki, Spoon söz konusu her iki kadro kadar sert değil ve dikkatlice yeniden ayarlanmış bir lastik basıncıyla Izoard’ı göreceli olarak konforlu buluyorum. Izoard’ın keskin katı sürüşü karşılığını veriyor, özellikle de hız konusunda.

Yakın zamanda sürdüğüm aero hız makineleri ve zamana karşı bisikletleriyle kıyaslayınca Izoard kesinlikle yavaş hissettirmiyor. Aslında üzerinde olduğum kadronun karbon olmadığını tamamen unuttum. Ve Izoard’ın kusursuz fileto kesimli eklemleri, içerden geçen kabloları ve büyük profil borularıyla, özel yapım karbon savaş makinelerine tıpa tıp benzer.

Sürüş boyunca hız konusunda Izoard’ın limitlerini zorlamaktan son derece memnunum ve kısa sürede, 3T Aeronova gidon ve derin profil jant seti ile – tüm bunların dışında kadro aerodinamik puzzle’ın yalnızca bir parçası – orta halli bir aerodinamik kadro kadar hıza ulaşabildiğimi fark ediyorum.

Geometrinin agresif bir yapıya sahip olması şaşırtıcı değil. Yine de Izoard’ın uzun bir görünümü var. Alın borusu Chris King mil yatağının dış kenarından ölçümle 160mm olarak ölçülüyor, üst boru ise 565mm. Bu Izoard’a pek çok sürücünün agresif pozisyonda sürmesini sağlayacak, uzun ve düşük bir duruş sağlıyor.

Bisiklet aynı zamanda tırmanışlarda güçlü bir form gösteriyor. Kendimi test ettiğim yerel 3km’lik meşhur tırmanışımda, bir yıl içindeki en hızlı derecemi elde ettim; en fit olduğum günlere ait en iyimden ise sadece saniyeler kadar uzaktım. Tıknaz 1,700 gram kadro ağırlığıyla ve yüksek profilli jantlarla, Izoard’ın tırmanışlardaki gücü kesinlikle hafiflikten gelmiyor, bunun aksine, son derece katı seatstays (çeki borusunu üst kadro borusuna bağlayan boru) pedala uygulanan gücün yola transferinde önemli bir göreve sahip.       

Konu bisiklet hakimiyetine gelince, Izoard’ın katı üretimi yoldan, son derece direkt bir geri bildirim sağlıyor. Viraj dönüşlerinde son derece önemli bir değer. Geniş alın borusu ve karbon maşa tahmin edilebilir ve keyifli bir iniş performansı sunuyor ve Challange Criterium iç lastikler bisikletin hakimiyet kalitesini son derece iyi tamamlıyor.

Çeliği hisset

Bunun kendi çelik bisiklet yapım projem olup olmadığı konusunda kendimi çimdiklemek zorundayım. Eğer benim projem olsaydı, muhtemelen bu geometriyle biraz daha fazla konfor arardım ve belki de biraz daha yüksek ön bölüm isterdim. Yarış amaçlı yola kusursuzca adapte edilmiş Izoard için bunlar çok küçük kusurlar. Ben Izoard’ı şehir yaşamında da kullanmak isterim ama böylesi bir aero sürüş pozisyonu dikte eden Izoard’a yıllar içinde sırtım ne kadar dayanabilir emin değilim.

Geleceğe bakacak olursak, Carr’ın yerinde olsaydım, karbon seatstays ve entegre karbon sele borusunu birleştirirdim ki bu da sürüşe bazı hayati dikey sapmalar eklerdi. Ama elbette bu kadro boyasını olduğu gibi bırakırdım. Boya tam bir kazanan.

Carr Izoard’ın olmasını istediği anlamda, bisiklet sahne perdelerini güçlü bir şekilde sarsıyor ve geleneksel çeliğin performans anlamında, aynı fiyat aralığında bulunan karbon ile rekabet edebileceğini gösteriyor.

Spoon tüm dikkatler sürekli olarak karbon üzerindeyken, çeliğin sessiz sedasız bir şekilde geldiğini gösteriyor. Makul bir fiyat ile çelik borular gelişmiş kişiselleştirme ve uzun ömürle, yüksek performanslı sürüşler sunabiliyor. Daha ne olsun, harika çelik kadro basitçe radikal gözüküyor.