Röportaj TREVOR WARDFotoğraf ANDREW GRANT
Cyclist Türkiye: Nabzını kontrol edebilir miyiz?
Miguel Indurain: Bulabilecek miyim bir bakalım. Sanırım şu an 45.
Cyc: Düşük dinlenik kalp atış hızınız (dakikada 28), muazzam akciğer kapasiteniz ve yüksek VO2 max değeriniz nedeniyle mutant kabul edilmek nasıl bir duygu?
MI: Mutant? Sanırım gerçek. Ancak bizim zamanımızda her birimiz düzenli teste girerdik ve harika bir fiziksek kondisyona sahip başka bisikletçiler de vardı. Ancak bu niteliklerden en iyisini çıkaracak zihinsel kapasiteleri yoktu, bu nedenle sonuçları asla kayda değer olmadı.
Mental olarak çok güçlü olmanız gerekir. Birçok yarışçı fiziksel hazırlık yapar ama seni ileri taşıyacak mental taraftır. Günümüzde bisikletçilere yardımcı olacak her türden spor psikoloğu var ama benim zamanımda elimizden geldiğince kendi başımıza hazırlanmak zorundaydık.
Cyc: Dışarıdan sakin ve durağan görünmekle ünlüydünüz. Ama içeride neler oluyordu?
MI: Dışarıdan ne gördüyseniz içeride olan da büyük oranda aynıydı. Antrenman ve hazırlıklarıma güvenirdim, bu yüzden yarıştayken tamamen işime odaklanırdım. Aklımdan geçen başka bir şey olmazdı.
Cyc: Peki ya ekipman, özellikle de sizin gibi bir zamana karşı uzmanı için? Bugünün bisikletçilerine sunulan teknolojiyi kıskanıyor musunuz?
MI: Hayır, çünkü önemli olan fiziksel kaliteye sahip olmaktır – bunu satın alamazsınız. Eğer motora sahip değilseniz bir hiçsinizdir. Tüm aerodinamik ve teknolojik kazançlar ekstra katkılardır. Aynı zamanda, dönemimizin en iyi ekipmanlarını kullanıyorduk ve bundan mutluydum.
En büyük teknolojik değişimlerden bazıları benim dönemimde meydana geldi. Örneğin, ilk kez 1989 Tour’da Greg LeMond tarafından kullanılan aero bar ve tabii bir de kilitli pedal var. Sürüş stilim üzerinde en büyük etkiye sahip değişim ise vites değiştirme sisteminin alt kadro borusundan elciklere gelmesi oldu.
Cyc: Sizin döneminizle kıyaslandığında, bugünlerde Büyük Turlar daha az saate karşı kilometresi içeriyor. Sizce bu adil bir yaklaşım mı?
MI: Bu bir utanç çünkü zamana karşı spor, içerisinde bir spor ve fiziksel kabiliyet kadar mental dirayet de gerektiren bisikletin önemli bir parçası. TT’nin sıkıcı olduğunu düşünen insanlar kendilerine izleyecek başka bir spor bulmalı.
Cyc: Sizce bir yarışçı için Tour’u beş kez kazanmak artık mümkün mü?
MI: Bence bunu yapabilecek kadar iyi sporcular var ama olay bundan çok daha fazlası. Beş Tour kazanmak aynı zamanda şans da gerektirir – kaza yapmayacaksın, hastalanmayacaksın, kötü bir günün olmayacak. Art arda beş Tour kazanırken şans birçok kez yanımdaydı.
MIGUEL INDURAIN KÜNYESİ
- Yaş 58
- Doğum yeri Villaba, İspanya
- Yarıştığı takımlar Reynolds/Banesto
- Zaferleri Fransa Turu 1991,1992, 1993, 1994, 1995; 12 etap galibiyeti (1989-1995), Giro d’Italia 1992, 1993; 4 etap galibiyeti, Volta a Catalunya 1988, 1991, 1992, Paris-Nice 1989, 1990, Critérium du Dauphiné 1995, 1996, Olimpiyat Oyunları Bireysel Zamana Karşı 1996, Dünya Şampiyonası, Bireysel Zamana Karşı 1995
Cyc: Günümüz pelotonunun büyük isimleri hakkında neler düşünüyorsunuz?
MI: Hiçbiri ile kişisel tanışıklığım yok ama gördüğüm kadarıyla Tadej Pogačar gözü kara bir yarışçı – aksiyona atılmaktan, atak yapmaktan ve savaşmaktan korkmuyor. Komple bir bisikletçi, zamana karşıda güçlü olduğu kadar dağlarda da kuvvetli ancak birçok rakibi var.
Primož Roglič’in kayakla atlamadan bisiklete, “kariyerini dönüştürme” hikayesi hoşuma gidiyor. Kazalardan yana bu denli şanssız olmasa çok daha iyi bir kariyere sahip olabilecek Roglič çalışkan bir bisikletçi. Jonas Vingegaard, Tour kazandı çünkü takımıyla uyumluydu ama baskıya iyi bir reaksiyon verdiğinden emin değilim. Bu yıl stresi nasıl yöneteceğini bekleyip göreceğiz. Spordan keyif almayı hatırlaması gerekir.
Wout van Aert büyük motora sahip harika bir yetenek. İstediği her şeyi kazanabilir: Klasikler, kros veya sprint. Mathieu van der Poel de benzer. İstediği tip yarışı özgürce seçebilir ancak üç haftalık Büyük Turun gerektirdiği mentaliteye sahip mi şüphelerim var.
Remco Evenepoel genç ve yükselişte, üstelik Lombardia [2020’de]’daki korkunç kazadan geri gelerek ne denli güçlü olduğunu gösterdi.
Cyc: Bu yıl Tour’u kim kazanacak?
MI: Vingegaard favori olacak çünkü son şampiyon ama diğer isimlerden herhangi biri bile ona problem çıkarabilir. Açık bir yarış olacak ve hatta sürpriz bir kazanan bile çıkabilir.
Cyc: Peloton içerisinde bazı sıkı rekabetler mevcut; Van Aert ile Van der Poel, Roglič ile Remco. Spor içinde rekabet ne kadar önemlidir?
MI: Eğer birisi savaşmak zorunda kalmadan, kolayca yarışları domine edebiliyorsa, bu spor için de, sporcu grubu için de iyi değildir. Fakat her zaman kendi rakibin olmalı çünkü meydan okumaya devam etmelisin. Ancak en büyük rakibin yarışın kendisidir. Hiçbir şeyi veya kimseyi hafife almadım. Diğer tüm yarışçılar potansiyel olarak rakibimdi.
Cyc: Fiziksel olarak Arnavut taşlı yarışlara uygundunuz ancak bir kez olsun denemediniz bile. Pişman mısınız?
MI: Hayır, açıkçası 1989’da bir kez Paris-Roubaix’yi koştum ancak yalnızca yarısını tamamlayabildim. Gücüm ve dayanıklılığım sebebiyle herkes tek günlük klasiklerde iyi olacağımı söylüyordu ama hoşlanmıyordum – taşlı yollar, soğuk, yağmur. Bu tarz bir iklime sahip ülkede dünyaya gelseydim iyi bir bisikletçi olamazdım.
Cyc: Her Temmuz ‘boğa koşusu’nun düzenlendiği Pamplona yakınlarında yaşıyorsunuz. Bisikletten emekli olduğunuzdan beri, hiç denemeyi düşündünüz mü?
MI: Her Temmuz Tour’da yarışırdım ve bu da 200 boğa ile sürmek gibiydi. Bu yüzden böyle bir şeye ihtiyaç duymadım.
Cyc: Beş kez Tour de France şampiyonu, bugünlerde vaktini nasıl geçiriyor?
MI: Çiftliğimde yaşıyorum ve hala bisikletime binmekten büyük bir keyif alıyorum ama tamamıyla farklı bir formda. Movistar takımı Pamplona merkezli ama takım yönetimine girmek hiç cazip gelmedi. Sabırlı değilim. Dünyanın her yerinden ve farklı geçmişlerden insanlarla tanıştığım sportif etkinliklere ve Gran Fondo’lara davet ediliyorum, artık bisiklet sürmeyi sosyalleşme ve eğlence ile birleştiriyorum.
